καταίθυξ

καταίθυξ (Α)

1. ορμητικός

2. φρ. «καταῑθυξ ὄμβρος» — ραγδαία βροχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητικός σχηματισμός < κατ-αιθύσσω].